döndüm

kendi blogumu bir süredir sevgili abi'nin blogundan takip ediyordum. bakıyordum yeni yazı var mı diye, son gönderiden beri bir hafta olmuş, iki hafta olmuş, ah üç hafta olmuş, amanın dört hafta olmuş derken bir baktım beş hafta olup sevgili abi'nin takip ettiği bloglar içinde "gaybubeti en fazla olanlar" arasında ilk üçe girmişim. kendimi tebrik ederim. şimdi tebrik falan dedimse, yüzsüzlükten tabii. aslında utanıyorum. ben dahil kimsenin gelip gitmediği bir yer mi olacaktı burası? aşçısı kaçmış da yenisini bulamamış bir restoran gibi, buruşturulup bir kenara atılmış bir mendil gibi, boynu olsa bükülecek bir durumda bıraktım burayı. ama ev dediğin, ne olursa olsun, seni içeriye aldıkları yer değil midir? (nasıl bağladım ama) işte buradayım. 5 hafta geçmiş kocaman, yani temmuzun yarısı, ağustos filan. blogger bile menü değiştirmiş, hatta vladimir arayüz değiştirmiş. nem oranı istanbul'da % 90'lara vurmuş. bu arada ben yıllık iznimin ilk yarısını kullanmışım. şimdi gün boyu sürekli harhar işleyen klimanın yanında, sol kolum zaman zaman buz keserek çalışıyorum. neymiş, çalışan kazanır-işleyen demir pas tutmaz-zaten çalışmak iyi bişey olsaydı üste para vermezlerdi vs vs. durun yahu, size şimdi bakın ne göstereceğim:

bu resim bodrum meteor plajında bir yarım gün boyunca altında yatıp uyuduğum palmiyeye ait. uyudum uyandım, denize girdim, çıktım, bi bira içtim, kurudum, kaykıldım, uyudum uyandım ve gözümü açar açmaz bunu gördüm, aldım cep telefonumla çektim. şimdi baktıkça aklıma o güzelim o tembel gün geliyor. (bu arada bodrum'un en güzel plajlarından olan meteor plajının -akyarlar tarafında- ilginç bir hikayesi var, aslında o koyun adını oraya ilk yerleşim ünitelerini yapan ankaralı meteorolojistler koymuş. ama meteoroloji koyu söylemesi çok zor olduğundan dönmüş meteor koyuna. ilk duyanlar da buraya aman bir meteor düşmüş filan diye aranıp duruyor, ne meteor var ne çukuru anacım-)

anlayacağınız üzere yıllık iznmin bir bölümünde bodrum'daydım. yahu orası nasıl bir yerdir, nasıl keşfede keşfede bitmez bir kaynaktır, kaç yıldır giderim, hala bilmediğim görmediğim tatmadığım ne çok şeyi var-şükür-. bu yıl antik tiyatro'daki konserlere bile gittik valla, ama yaz konserlerini ayrı bi gönderide anlatacağım.

yani, uzun lafın kısası, artık buradayım. hergün yazmayan ne olsun :) herkese selamlar sevgiler. gidişim suskun oldu ama dönüşüm muhteşem olacak (sahi böyle de bir şarkı vardı, ne oldu bu şarkıyı söyleyene allah aşkına).

Meraklısına not: Gaybubeti en çok olanlar listesinde beni aşan iki arkadaş, artık siz de dönün diyorum yani. özlendiniz.