anlayamadığım şeyler

olacak iş değil, dün çakmağım patladı. bomm diye. valla. vladimir aradı cepten, ben de bir sigara alıp kulağımda telefonla çay ocağına gittim. konuşurken sigaramı yaktım, çakmağı da hırkamın cebine koyuyordum ki pat-bom diye bişey oldu. yere mi düşürdüm diye baktım, yok, benim çakmak koridorda neredeyse 3 metre uçmuş, ikiye ayrılmış yatıyor. koşup kat görevlimiz geldi, "abla n'oldu" dedi, dedim "çakmak patladı". bir süre öyle boş boş yerdeki parçalara baktık. "nasıl ya" diye düşüne düşüne, vladimir'e olayı naklen anlattım. bu tarihi ana naklen şahit olan bir insan artık o, artık eskisi gibi değil, bambaşka biri :) işte bu çakmağı aldım eve getirdim, fotografını çektim, bakın işte burada.



yazımı okuyan fizikçiler ya da bilimadamları olursa lütfen izah ediversinler, şu masum çakmaklar patlar mı yahu, niye patlar? yoksa bu gene benim bahtsız bedeviliğimle ilgili bir olay mıdır? benzin istasyonunda ya da şarjdayken (bir kere de bir çinlide gömlek cebinde) patlayan sahte cep telefonu pili duymuştum, ama çakmak duymadım valla (görüldüğü gibi dünyanın değişik yerlerindeki bahtsız bedevi kardeşlerimi de takip ediyorum). ben üniversite yurdunda merdivenden yukarı düşmüş bir insanım. evet, yukarı düştüm. merdivendeki kırmızı halı basamakların kenarlarında yer yer kalkmış ve aşınmıştı. telaşla çıkarken bu kalkmış yerlerden birine ayağım takıldı ve ben üç-dört basamak kadar yukarı kapaklandım. bir yerime bişey olmadı ama sonra farkettim ki sağ el yüzük parmağımdaki yüzük yamulmuş, normal bir "O" iken ovalleşivermiş, zor çıkardık parmaktan. hatta o olmasaydı merdivende yukarı düşüp sağ el yüzük parmağını kıran ilk Türk olarak tarihe geçecektim.

pazartesi sabahı da vapurda bir baktım arka açıkta (tribün gibi oldu di mi) iki sakallı cüppeli adam martılara ekmek atıyorlar.



yanlarındaki torbada bulunan ekmeği valla kadıköy'den karaköy'e gelene kadar bitirdiler. martılar da çığlık çığlık (leeek leeeek leeeek) pikeler yaparak, birbirlerinin üstünden altından atlayarak, zaman zaman atılmasını beklemeden adamın elinden bizzat alarak yol boyu bizi takip ettiler. arka açıktaki tüm yolcular da martıları seyretti. sonra acayip bişey oldu. adamlar ekmek bitince ellerini iki kere çırptılar ve bu martı çetesi de pırrr kayboldu, uzaklaştılar, bir daha ne vapura yanaşanı oldu ne leeek leeek edeni. adamlar da cüppelerini toparlayıp etrafa bakmadan çıkıp gittiler. okudular mı üflediler mi ne yaptılar anlamadım.

anlayamadığım şeyler bunlardan ibaret değil tabii, misal bu sabah motordan inerken kaptanın makamına baktım. ön bölümde kumandalar, göstergeler, dümen, kollar filan tamam; karşı tarafa ise oturma takımı ve sehpalar koymuş adam. olabilir. camın önünde de mavi bir defter ile şarkı söyleyen balık vardı. mavi defterin üzerinde "gemi hareket kayıt jurnali" yazıyordu. böyle bir defterin adı neden jurnal olur mesela bunu anlayamadım. "gemi hareket kayıt defteri" aynı hissi vermiyor mu? ya o şarkı söyleyen balık nedir yahu? görmüşsünüzdür, hani duvara asılacak bir dikgörtgen pano düşünün, üzerinde koca bir balık var.


düğmesine basınca hareket edip, ağzını açıp kapayıp kuyruğunu çırpıyor. bunun adı meğerse "big mouth billy bass"mış (koca ağız billy bass), nette araştırınca öğrendim (bunların geyik kafası şeklinde olanları da varmış, şükür görmedim henüz). söylediği şarkılar da "Don't worry be happy" ve "take me to the river" miş. bizim kaptanınki ne söylüyordu merak ettim, acaba Türkçesini de yaptılar mı ki? neyse, bu yazı gününüzün neşesi olmuştur umarım, koca ağız billy'nin dediği gibi, don't worry be happy efendim.


Meraklısına not: Koca Ağız Billy'i şarkı söylerken görmek isterseniz burada bir videosu var, filmdeki kediye dikkat, deli oluyor hayvancaaz :)) bu acayip alet ayrıca gittigidiyor.com'da 19 yetele'ye satılıyor. kültür hizmeti dediğiniz bu kadar olur yani :)