topkapı sarayı harem dairesi

bir şehrin sakinleri tarafından en ihmal edilen yerlerinden biri, o şehrin müzeleridir. misal, İstanbul'da oturan biri haftasonu canı çok sıkılıp da, "ay hadi gideyim de bir Dolmabahçe Sarayı'nı (ya da Topkapı Sarayı'nı) gezeyim" demez. demez yahu, biliyorum. ancak çocuğunu ya da ayda yılda bir gelen bir misafiri ısrarcı olursa ancak böyle bir program yapar. şanslıysa, öğrenciliği İstanbul'da geçmişse belki okulla beraber gidip görmüştür ama o gören gözlerle şimdiki görecek olan göz aynı mıdır? değildir elbet, ama yok, haftasonları bir İstanbullu için müzeye gitmek "acayip"(egzantrik? olağanüstü? garip? sıradışı? ender? ornitorenk?) bir şeydir (yazının burasında, öğrenciliği İstanbul'da geçmemiş biri olarak, Dolmabahçe Sarayı'na ilk gidişimin Belçikalı misafirleri gezdirmek için olduğunu, onlarla beraber ağzım açık sarayı gezdiğimi, saray çıkışı karşımıza çıkan Boğaz manzarasına karşı hepimizin aklımızı bir süreliğine kaybettiğimizi hatırlıyorum). bu söylediklerim bir tek İstanbul için geçerli değil tabii, büyük şehirlerimizin tamamını belki bu kategoriye koyabiliriz. neyse, diyeceğim bu değil. diyeceğim şu ki, bir şehirde yaşarken insan hayatın hayhuyundan mıdır, kendi yaşayacağı vakti çok sanmasından mıdır, yoksa onların nasılsa hep orada öylece duracağından emin olduğundan mıdır, ihmal eder müzeleri gezmeyi. buraya kadar anlaştık mı? devam edelim o halde.


bu sabah işe gelirken vapurdan indiğimde, hava öyle güzeldi ki.. içimdeki şeytan (ya da yaşama gücü) dürttü beni.. "hadi be" dedi "şu güzel havada işe mi gideceksin? baksana, kışın ortasında böyle güneşli, böyle limonata bir hava nerede bulacaksın? neresi olursa, git sokaklarda dolaş, o bile daha iyidir işe gitmekten".. allah allah. gerçi bu ses beni bazen yağmurlu havalarda da dürter, alışığım yani. ama bir gece önce de dünyanın sayılı büyük bir yabancı bankasının yeni yıl partisine gitmişim, ortaköy jazz center'da, dibine kadar caz dinlemişim, ondan önce parti 20.00'de başlayacak diye aradaki zamanı değerlendirmek için genel müdür yardımcımla ortaköy'de bir kahvede oturup tavla oynamışım, ne zamandır tavla oynamamışım, ama başlayınca sapıtmışım, adamcağızı yerden yere vurmuşum, hiç gele atmamaklar-kapılar-marslar filan derken sonra hatırlamışım, savunmaya geçip yenilmişim :) filan. yani moral de yerinde. içimin derinliklerinden "ekmek parası" seslendi "hadi hadi vaktidir, koş şu dolmuşu yakala yoksa kartını basmaya geç kalacaksın". yakaladım dolmuşu, bastım kartımı vaktinde. keşke bir kopyam olaydı, o sokaklarda gezeydi..



işte kendimin bir kısmını sokaklarda bırakıp işyerime girdiğim bugün, internette dışarıda olmak isteyen tarafımı eyleyecek çok güzel bir yöntem buldum. ne zaman açılmış bu site, nasıl atlamışım bilmem. ismi 360tr. Türkiye'nin değişik yerlerinden 360 derece ile çekilmiş manzaralar var içinde. isterseniz manzaranın bir kısmını yakınlaştırıp bakabiliyorsunuz, tam ekran yapabiliyorsunuz. işte bu siteye en son Topkapı Sarayı'nın Harem Dairesinin görüntülerini eklemişler. sanki oraya gitmiş gibi krokiden işaretleyerek oda oda gezebiliyorsunuz. çok hoşuma gitti. ayrıca sitede karlar altındaki Abant Gölü, Yeni Camii önünden Eminönü Meydanı, Kayseri Kalesi, Haydarpaşa Tren Garı, sahilden Haydarpaşa gibi panoramalar da var. dilerseniz sitede belirtilen illerin sayfalarına da girebiliyorsunuz. oturduğu yerde yüreğini sokaklara salıp ıslık çalmak isteyenlere göre.

Meraklısına Not: TC Kültür ve Turizm Bakanlığı'nın Topkapı Sarayı sayfası burada, bu sayfa da çok emek verilerek hazırlanmış oldukça ayrıntılı bir çalışma ürünü.