Türkan Şoray, Müjde Ar vs.

ne zamandır kitaplardan bahsetmemişim size. oysa okuma maceralarım da devam ediyor. şimdi yaslanın arkanıza bakın ne buldum size:

"....Ben mantığıyla hareket edebilen kızlardan değilim. Bu konuda MüjdeAr’dan bile gurursuzumdur. Türkan Şoray olmayı hep başkalarına bırakırım. Tabii Türkan Şoray olmayı seçen kızlar, film sonunda hak ettikleri temiz sevgiyi bulurken, ben zavallı bir Müjde Ar müsveddesi olarak –üstelik göğüslerim de hiçbir vakit onunkiler kadar dolgun olmamıştır- filmin bitiminde, “son” yazısı yüzümün üstüne düştükten sonra bile ağlamaya devam ederim.


Bana kalırsa kadınların kendilerine kurdukları en büyük tuzak, filmlerden rol seçmektir. Özellikle yetmiş sonrası kuşağın. Çünkü karşılarında birbirini tutmayan iki karakter vardır: Müjde Ar ve Türkan Şoray. Türkan Şoray, eşsiz güzelliğiyle karşımızda bir anıt gibi durmaktadır işte. Gururlu, mağrur, çelik iradeli, aşkından ölse bile hatalarından dolayı bir adamı hayatından çıkarırken ardından dönüp bakmayan, kimseyi üzmeyen, ölürken verdiği son nefeste hayatı film şeridi gibi gözlerinin önünden geçerken pişman olacaki vicdan azabı duyacak tek bir şey bulamayacak olan Türkan Şoray.

Selvi Boylum Al Yazmalım’da yıllar yılı otobanlarda yolunu gözlediği Kadir İnanır’ı arka odalara çekilip elini ısıra ısıra ağlayacak kadar severken, “doğru, ilkelerime uygun olanı yapacağım” diye adamı kamyonuna bindirip dibine baka baka yollayan Türkan Şoray. Ya da yıllar sonra tam bir hanımefendi olarak büyük bir salonun haşmetli merdivenlerinden inerken, yıllar önce kendisine haksızlık eden adama sadece bir bakışıyla hatasını anlatan Türkan Şoray. Kim Türkan Şoray olmak istemez ki? Müjde Ar’ın güzelliği çekicilik bölümünde yer alır daha çok. İntikam almak üzere, o da Türkan Şoray gibi büyük salonların dev merdivenlerinden inse de, onun inişine Türkan Şoray’ınki gibi asil bir anlam yüklemeyiz. Kimbilir hangi fabrikatörün yeni “dalgası”dır diye düşünürüz. Anıttan çok bir insandır. Zaafları, hırsları vardır. Mahallemizin fırfırlı etekli, dalga dalga göğüslü kızıdır o. Ama hep düşer, ayağı zaaflarına takılır. Çünkü aşık olur. Ama Türkan Şoray gibi gururlu olamaz o. Gidenin arkasından koşar, “dur” der, küçülür gözümüzde. Kendisine ne kötülükler yapmış adamı affeder. Bir de ateşli ateşli sevişirler bu barışma anının üstüne utanmadan. Zaten o hep sevişir. Başarıları da başarısızlıkları da hep birileriyle sevişmesinden kaynaklanır. Ama Türkan Şoray öyle mi? Olsa olsa iğfal ederler onu. O da “bu utançla yaşayamam” deyip sevgilisinden ayrılır. Yada evli ise kendisiyle yatmak isteyen adamı öldürür, hapse girer. Kocası ona “orospu” der, ama yirmi yıl sonra hatasını anlayıp geri döner adam.

Müjde Ar’ın acısı da, hayatı da daha gerçekmiş gibi gelir hep bana. Aşkı için günah işlemeyi, gururundan vazgeçmeyi göze almış kadınlardır, ama nedense Türkan Şoray’a anıt muamalesi yaparken Müjde Ar’ı seyrederken hep “aşüfte” diye geçiririz içimizden. Müjde Ar, pişman olacağı şeyler yapar çünkü. Vicdan azabı çekmeyi, suçluluk duygusunu, ayıplanmayı, belki de en önemlisi kendini ayıplamayı göze almıştır.

Selvi Boylum Al Yazmalım’ı seyrederken Türkan Şoray’a hep “aptal” derim. Ben olsam Kadir İnanır’la giderdim. Her şey aşktır çünkü.
…
İkisinin durumu da aşk ve intikam arasında gidip gelir. Ama Türkan Şoray’ın intikamı bile asildir. O durur ve bekler. Hayat ona güzellik, saygınlık ve kandini deli gibi seven başka bir adam verir. Yıllar sonra esas adam geri geldiğinde bütün kadınların bir erkekte olmasını istediği şeye sahiptir artık: gerçek, saf bir pişmanlık. Bu adamı bütün kadınlar affeder, çünkü onun kadına bakışında bir kadını yücelten bir ifade vardır. Müjde Ar’ın intikamı ise tehlikelidir. Beklemez, harekete geçer. Hayattan güzellik, güç, biraz hafif meşrep bir hava ve kendisini şehvetle isteyen adamlar alır. Esas adamın gelmesini beklemez. Gider alır onu. Kendisini bıraktığına pişman edip gücünü gösterecektir. Adamı nihayet avucuna aldığında da gidip onunla yatar. Ah ne kadar da gurursuzdur. Kadınların yüz karasıdır. Ama sevgilisi olacak bu cibilliyetsiz adamda da şeytan tüyü vardır.

Şimdi aynaya bakınca, yıllardır gözlerimi Türkan Şoray’ın gözlerine, saçlarımı Müjde Ar’ın saçlarına benzetmeye çalıştığımı bir anda fark ediyorum ve anlıyorum ki, bunun sebebi sözlerimi hangisininkine benzeteceğime bir türlü karar verememiş olmam. Türkan Şoray olmak isterken Müjde Ar’ınkinden başka replik açığı bulamayıp susmam.

Bir adamın bütün kötülüklerini sırf adamda şeytan tüyü var diye göz ardı eder mi insan? Evet, ben erkek seçmekte çok kabiliyetsizim.... "

Seray Şahiner'in Can Yayınlarından çıkmış Gelin Başı adlı öykü kitabındaki son öyküden alıntıladım bu bölümü. 1984 doğumlu genç bir yazar Seray, Gelin Başı da ilk kitabı. öyküleri ise kadın duyarlılığı ile dolu, ince, hassas.. ben sevdim, kendime yakın buldum. yukarıdaki bölümü sevenler burayı ve burayı da tıklasın lütfen. bu arada, siz ne dersiniz?