ineğin inek öğrenci olanı

biliyorsunuz cowparade istanbul sokaklarında devam ediyor. zarar gören inekler kaldırılıyor, onarılıyor, yeri değişiyor filan; epey bir inek trafiği var. bu yukarıda gördüğünüz "inek inek" yoktu daha önce, tam abdi ipekçi'nin köşesine yerleştirmişler. görünce güldüm valla. önündeki kitabı meraklı vatandaşlar paramparça etmişler ama neyse kafasındaki formüller sağlam kalmış :) okulların açıldığı hafta bu ineği gözönüne koymak da nesi ?? ben üstüme alınmadım doğrusu, çünkü hep ara sıra pırıltılar gösteren ortalama bir öğrenciydim. pırıltılarım da edebiyat ve ingilizce derslerine mahsustu. buna rağmen hiç kopya çekmedim. lise sonda benim elime üzerinde aspirinin formülü (hala hatırlarım asetil salisik asit. ne işime yarayacaksa. sanki evde yapacağız.) olan bir kağıdı tutuşturmuştu da sıra arkadaşım, ne yapacağımı şaşırmış, nedense kağıdı ağzıma atıp yemiştim kimya hocamızın korkusundan. ne kopya yöntemleri vardı ama, bacağına yazan kızlar, kurşun kalem üzerine iğneyle oya gibi formül döşeyenler, kalemtraşın altına kağıt sokuşturanlar (bense kalemtraşın üstüne ismimi yazmıştım, hep alır geri vermezlerdi, yıllığa da yazdılar, kalemtraş üstüne ismini yazan ilk türk diye), sıraya yazanlar-silip başka şey yazanlar, sınav kağıdı değiştirenler.. sınıfın iyileriyle haytalarının ayrıldığı sınırda oturuyordum lise son sınıflarda. arkamda hep hareketler, fısıldaşmalar olurdu, onlara en büyük yardımım sırada kıpırdanıp onların hareketlerini mümkün olduğunca sezilmez hale getirmekti. ya da biz öyle zannederdik. görülmez mi hiç kıpır kıpır fısır fısır? öğrenci aklı işte.. gençliğine ver :)

bu haftasonu da çabucak geçiverdi. binbir hevesle ısmarlayıp haftasonu teslim aldığım sakın kımıldama filmim bozuk çıktı. işin tuhafı yarıya kadar normal gidip görüntünün birden donmasıydı, keyfim kaçtı, gidip değiştireceğim şimdi. cumartesi akşamı sevgili arkadaşım N.ın doğumgünüydü. evimde ağırladım onları, pasta almak yerine sakızlı güllaç yaptım ramazan şerefine. üzerine mumlar, maytaplar koydum. çok güzel oldu.

radikal gazetesi cumartesi ekinde aydan çelik trafik üzerine bir yazı yazmış, bana legro söyledi, ben de rastlamayanlar varsa, trafiğin tam arapsaçı olduğu bugünlere denk geldi madem, yazayım dedim. yazının başında da aziz nesin'in bir anısı var: şöyle ki: Rivayet odur ki, üstat bir gün taksiye biner. Ama o kadar korkunç bir trafik vardır ki, araçlar milim milim ilerlemektedir. Aziz Nesin dayanamayıp "Şoför kardeşim, acaba biraz daha hızlı gitme imkânımız var mı?" diye sorar. "Var abi" der taksi şoförü, "Ama arabayı nereye bırakacağız?.."