Cumartesi çalışmak

Cumartesi bence haftanın en güzel günüdür. Önü Cuma'dır, arkası Pazar. Hala eğlenilecek bir sürü zaman vardır yani. Benim neredeyse yedi yıldır Cumartesi günlerimi Yaratıcılık Kulübü çalışmaları doldurmaktaydı. Bizim semtin pazarı da Cumartesileri kurulduğu için annem pek muzdarip oluyordu bu durumdan, çünkü onunla pazara çıkamıyoruz ben dolu olduğum için. Bu hafat başında başladığım yeni işimde ise, bu güzelim Cumartesi günleri çalışılıyor efendim, derdim budur. normal mesai günü gibi başlayan bugün, çalışma arkadaşlarımın çoğu 12.30'da işlerini bitirip gittiler. Müdür pozisyonunda olanlar ise kaldı ve raporlama işlerine devam ettiler. Hay bin kunduz, hava da bugün bir güzel. İçim içimi yemekte. Zaten kursa yetişemeyeceğim belli, çünkü bu haftasonu gündüz toplandılar, normalde öğleden sonraları oluyor halbuki. Madem kursu kaçırdım bari kışın şu son gününü kaçırmayayım kaygısındayım. Neyse, saat 14.00 gibi ben de salındım, gittim Çengelköy'ün en eski çay bahçesine, masanın birinde unutulmuş Perşembe gününün Posta gazetesini bile keyifle okuyup çay içtim. Yeni patronum gelecek hafta kalmam gerekeceğini nazikçe ifade etti. Olsun, bu hafta sonundan azıcık kurtardım ya, bana epey bi yeter.

Özlü söz: Cumartesi günü çalışmaktan kötü olan tek şey, Pazar günü çalışmaktır.

Daha özlü söz: Çalışmak iyi bişey olsaydı, üste para vermezlerdi.

fotoğraflar benden, Çengelköy'den bugünkü manzaralar. ayfon 4 ile çekilmiştir.

Cumartesi çalışmak bir yana, asıl içimi sızlatan Yaratıcılık Kulübü çalışmalarından uzak kalıyor olmak. Neyse,  nohutadam Fırat gibi söyleyelim, aşırı aşırısı istersem yetişebilirim değil mi derslere, nasıl da bildim yüs puan bana.