pazartesi

Az önce Bomonti'den taksiyle Mecidiyeköy'e gidip, bir paket teslim edip, aynı taksiyle geri döndüm. bilmeyenler için, mesafe aslında yakın ama trafiğin her daim kalabalık olduğu güzergah. daha binip de "mecidiyeköy" deyince ben, gözleri kan çanağı şöför oflayıp poflamaya başladı. "şimdi ölümdür oralara gitmek, ne kalabalıktır, nasıl gideriz, vırvırvır". hiç cevap vermedim. tıklaı sokaklardan geçtikçe o devam ediyor konuşmaya, "buraya da asfalt döküyorlar, kapalı, al işte arabaları çekiyorlar, burası ondan tıkalı, peeeh burası da ölmüş"diye diye vardık Mecidiyeköy'e. verdim emaneti, tıkalı sokakta azıcık ilerlemişti, açıp kapıyı "durağa mı dönüyorsunuz?" dedim bindim geri. şanslıymışım onu yakaladığım için, taksicilerin nöbet değiştirme saatiymiş, yoksa zor bulurmuşum taksi. neyse, asıl bomba şimdi. durdu durdu, "tiskiniyorum pazartesiden" dedi, "tiskinmeyen var mıdır?". içimden yoktuuuuur dedim, dışımdan sustum. meğerse taksici milletinin opazartesileri işi hiç olmazmış, çok kısmetliyseler ancak biraz para kazanabilirlermiş, yoksa 20 milyonluk bu şehirde insanlar ne yaparlarmış da pazartesileri taksiye binmezlermiş hiç anlamıyormuş. halbuki pazar gününden çıkınca taksiye binecek bir sürü bahane varmış ama olmuyormuş işte. çarşambadan pazar gününe kadar işler olmasa hiç çekilmeyecekmiş doğrusu. ama pazartesiler... patronu çok kılmış, kıl patron pazar günü çalışıp pazartesileri buna veriyormuş arabayı. öfff pazartesi..  tiskiniyormuş işte. ben de güldüm sonunda, "demeyin ama öyle, o da can" dedim. esprimi iğrenç bulduğunu söyledi, kahkah güldü ama.