Trabzon Atatürk Köşkü ve Tuğana

Trabzon denince akla ilk gelen yerlerden biridir Atatürk Köşkü. Soğuksu tepesinden şehre inanılmaz güzel bir çam ormanı ve bahçenin içinden bakar. şu bembeyaz bir pastaya benzeyen görüntüsünü hatırlamayanınız yoktur herhalde.

bu bayram Trabzon'da hep yağmur yağdı. karanlık, puslu bir hava, usul usul hışır hışır yağan bir yağmur. iki yağmur arası bir arada, Atatürk Köşkü'ne gene gidiverdim. bu kaçıncı gidişim, ama her seferinde beni heyecanlandırmaya devam ediyor burası. bu sefer havuzu doluydu, üzerinde nilüferler yüzüyordu ve havuzun kenarındaki kuşların ağzından sular saçılıyordu. mimarisine gene hayran oldum.

köşkün içinde resim çektirmedikleri ve ben de bu yasağı cinlik edip delenlerden olmadığım için (ki her zamanki gibi vardı onlardan) içeriden bir resim yok elimde. dileyenler şurayı ve burayı tıklayarak bazı bölümlerini görebilirler. en ilginç kısım o döneme göre hayli modern sayılabilecek bir icat, yemek odasındaki kalorifer peteklerinin arasında yemek servisi yapılan kapların sıcak kalması için yapılmış bir pencere. her gördüğümde ne akıllı bir fikir diyorum kendime. köşkün yan tarafındaki bahçede çok güzel bir çay bahçesi var. mevsim dolayısıyla kapalıydı tabii. yazın, şehir nemden ve sıcaktan bunalırken burası bir vaha gibi, tertemiz havasıyla serindir.

aşağıdaki resimde de bahçedeki Atatürk büstünü görüyorsunuz, kaidesinde "ümidim gençliktedir" yazıyor.

köşkün tam karşısına geçen yıl Tuğana isimli bir çay bahçesi açılmış. yöresel yemekler ve semaverle çayın bulunduğu bu bahçenin de yazın tadına doyum olmuyor. bahçenin ortasında ise bir gümüşçü var, Tuğana Gümüş. Trabzon'da yaşayan en önemli sanatlardan biri olan telkari el sanatını modern çağa uydurarak hala yaşatan gümüş ustalarından birine ait burası. içeriye girdiğinizde sizi bambaşka bir dünya karşılıyor, kazaziye denilen bir yöntemle incecik gümüş tellerden işleyerek yaptıkları el işçiliği gümüş takıları ve dekoratif eşyalara bakmaya doyamıyor insan. öyle ince, öyle güzeller ki, el ile yapıldığına inanasınız gelmiyor; ama usta orada, dileyene gümüş telden makarasını çıkarıp anlatıveriyor işte. kendi tasarımı olduğunu söylediği şu modelli kolyesini aldım kendime bu ziyaretin anısına, şu güzelliğe bakar mısınız lütfen:

gümüş severler şurayı tıklayarak sayfalarında dolaşabilir, klasik hasır işi takıların oksitlenmiş ve taşlı hallerine de bakmalarını tavsiye ederim.

ne demiştim, evet ya, günlerce yağmur yağdı Trabzon'da ben oradayken ya da bana öyle geldi. dönmeden bir gün önce de gene iki yağmur arası güneş azıcık yüzünü gösterince düştük Maçka yollarına, Sümela'ya. Sümela macerası, bir sonraki yazıda.