uyku

bir derin uyumuşum ki. kafamın içinden bölük pörçük şeyler geçtiğinin farkındayım, ama uyanmak istemiyorum. bir an alt çenemin yaşlı kadınlar gibi yerçekimine yenilip neredeyse açılacağını, alt çenemin boşalır gibi olduğunu hissediyorum; bu görüntüme gülesim geliyor, ama gülersem uykum açılır diye gülmüyorum, çenemi düzeltiyorum. başımı hafif yan çeviriyorum, uyuduğum için çok memnunum. ama birden bir şey dürtüklüyor sanki, gözlerimi açıyorum. o ne? tam yüzümün karşısında benim gibi memnuniyetle uyuyan bir adam! Üstelik tanımıyorum bile! paniklememeye çalışıyorum, kim olabilir, neresi burası, gözlerimi yavaşça sola doğru çeviriyorum, giysilerim üzerimde neyse ki, hem burası da belediye otobüsü. ne sanmışım ki? daha ineceğim durağa 3 durak var, vakitlice uyanmışım, toparlanıyorum. amma uyudum ha. aman dostlar, bugünlerde üstümde bir uyku var ki sormayın gitsin.