Karda İstanbul evimin penceresinden

Gene ne yazacağımı bilmeden ama bir ihtiyaç içinde oturdum bilgisayarın başına. Bu ilk cümle öylesine geliverdi ve gidiyor işte kelimeler, bakalım nereye. Uzun bir aradan sonra İstanbul bugün karla kaplandı. Bütün gün hiç durmadan ince ince yağdı kar, sonunda hava karardıktan sonra sokaklar tutmaya başladı. Apartmanın bahçesi çok güzel oldu, silecekleri havada arabalar kapandı, ağaçlar çalılar dantel gibi bezendi. Bugün akşama kadar camın önünde berjer koltuğumda oturup karı seyrettim. Bu keyfi yaşamak için salonun şeklini değiştirdim, keyfim tam olsun diye kaçıncı kez seyrettiğim Büyük Lebowski oynarken birden aklıma geldi. Halıyı katladım, büyük kanepeyi kışın pek az kullandığım balkonu kapısının önüne çektim, berjerlerimi ortalarındaki fiskos masasıyla kaloriferin, dolayısıyla camın önüne taşıdım, açtım güllü perdelerimi, aldım bir kadeh içkimi, güpegündüz, oturdum karı seyrettim.

Birazdan salona gidip gene camın önüne oturacağım, eğer bu gece de durmadan yağarsa iyice tutacak kar diye düşüneceğim. Tanju Duru’nun Duru Zamanlar albümünü dinliyorum nicedir, çok hoşuma gidiyor. Belki açmam televizyonu, güzel bir müzik koyarım camdan bakarım, güzel şeyler düşünürüm, onu düşünürüm. Belki şiir okurum, evet evet, tam şiir okuma zamanı. Ataol Behramoğlu mesela, bakın ne diyor: Beyaz, ipek gibi yağdı kar.

Beyaz, ipek gibi yağdı kar

Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde

Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri

Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak

Şarkılar çaldı odalarda

Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm

Düşmanlarımız dışında

Düşmanlarımız çünkü sevgiyi yok ettikleri için düşmanımız oldular.

Beyaz ipek gibi yağdı kar

Bir kız kardan hafif yüreğiyle geçip gitti güvercinleri anımsatarak.

Uzaktaki şehir uykuya dalmıştır şimdi.

Düşündüm bir bir kardeşlerimin ne yaptıklarını

Nihat Uyumuyor olmalı.

-Nefis bir şarkı söylüyor yandaki odadaki kız

Bir Rus Halk şarkısı. Ve şimdi koroyla Başladılar-

Nihat düşünüyordur karanlıkta.

-Sanırım bir saatten sonra hapishanede dışardan söndürüyorlar ışıkları-

Beyaz ipek gibi yağdı kar

Bir kız kelebek adımlarıyla geçip gitti karın üzerinden.

İnsanlar kendi şarkılarını kendi hayallerini taşıyorlar.

Çağdaş şarkılar gerekli onlara

Hem hayatlarının derinliklerinden söz eden

Gerçekleştirilmiş gerçekleştirilmemiş duygularından,

Hem Kavgayı ateşleyen somut anlaşılır akıllı şarkılar.

Beyaz, ipek gibi yağdı kar

Acılarla dolu bu dünyaya.

İnsafsızlık vahşet hala güçlü ve hala iktidarda.

İnsanlar ölüyorlar.

Gepgenç sımsıcak ölüyorlar sanki ölmüyorlarmış gibi.

Bir yandan sürüp gidiyor hayat; bir yanda tel örgüler parmaklıklar.

Beyaz, ipek gibi yağdı kar

Yağdı kirpiklerine bir kızın

Yağdı mavi bir nehre

Saçlarıma yağdı otobüslere ağaçlara evlere.

İçimden okşadım onu.

Kelebek adımlarını yanımdan geçen kızın.

Herhangi bir kız

Hayalleri olan.

İstedim ki daha güzel olsun şu dünya.

İstedim ki

Beyaz İpek gibi yağan karın altında

Bitsin artık bu sürüp giden alçaklıklar.

Bir bebek ölüm tehdidi altında yaşamasın beşiğinde.

Ve paramparça olmasın sımsıcak capcanlı yaşayıp giderken insanlar.

Bırakın, beyaz İpek gibi yağan karın altında

Hayallerimiz olsun.

Yaşayalım özgür güzel düşünceli.

Anlatalım düşündüklerimizi birbirimize.

Sevinç egemen olsun her yerde

İnsanca bir kaygı.

Beyaz, ipek gibi yağdı kar.

Yağsın.

Dünya daha güzel olacak

İnanıyorum buna.

Bir insan kalbinin güzelliğine

Çocukluğuna sonsuz cesaretine, olanaklılığına

İnandığım kadar.