Bayramda Ankara

Yahya Kemal'e sormuşlar: "Üstad, Ankara'nın nesi güzeldir?" diye, o da iç geçirerek "İstanbul'a dönüşüdür azizim" demiş, rivayet edilir ki. ben de size Ankara'nın İstanbul'a dönüşlerinden getirdim bir tane :) neyse, bayram bayram dedik o da geçti netekim. Ankara'da bayram günleri akraba ziyaretleri ve Türk usulü bol bol yemek içmekle geçti. bayramın ilk sabahı depremle sallandık, gündem biraz değişti, sonra kuzen ziyaret planları aynen uygulandı. Ankara'nın dağı taşı site, inşaat, alışveriş merkezi olmuş benim gördüğüm. eskiden bildiğim hiç bir yere gidemedim, soğuktan gitmeye cesaret de edemedim. bayramın ikinci sabahı benim Emek'te bir kuaför arayışım var, evlere şenlik. bakkallar bile kapalı, sokaklarda kimse yok, araba bile geçmiyor, boş caddelerde bir tek benim ayak seslerim.. korku filmi gibi. arada bir kuş havalanıyor, pırrrr... onun sesi yankılanıyor, bir benim telaşla arkama bakarak kaçmalarım eksik yani. gene metanetle dayandım, iki caddeyi boydan boya yürüyüp artık soğuktan burnum ve kulaklarım düşecek derken, yanlışlıkla olsa gerek, dükkanını açmış bir kuaför buldum. o da ikinci katta. camdan bakıyordu adamcağız. ben de ona işaret ettim "ne alemdesin? gerçekten açık mısın? gelsem alır mısın?" babında. o da bana "gel gel kadersiz kadın yollarda ne hale gelmişsin gel saçını yapayım" dercesine elini salladı. kuaförün olduğu apartman girişinde yukarıdaki resmini çektiğim ağaç vardı. bir şaşırdım, çıkardım makinayı resmini çektim. sonra nereye baktıysam Emek'te, her apartmanın bahçesinde bunlar, allah allah, hep var mıydılar yoksa benim şerefime mi Ankara'yı bu ağaççıklarla donattılar bilemedim. bu arada bu bitkinin adı smilax excelsea (hemen size uydurukça tercüme edeyim, muhteşem gülümseyiş hehehe), "Anadolu Saparnası" da deniyormuş. işte kokina dallarının ucuna takılan kırmızı topçuklar bu bitkinin meyvaları. kuzen ev ziyaretleri arasında yeni açılan Panora alışveriş merkezine de gittik, henüz tüm dükkanlar ve Ankara'da merakla beklenen balık akvaryumları açılmamıştı. bayram nedeniyle pek kalabalık sayılmazdı. tam karşısındaki kumdan yapılmış kaleye benzeyen sarı taş binanın ne olduğunu epey bir merak ettik, oradaki görevliye sordum sonunda, Kazakistan Büyükelçiliği imiş, binbir gece masallarında anlatılan binalara benziyordu, enteresan.

Ankara'dan dönerken bugün, mola yerinde yaşlı bir amca yılbaşı piyango biletleri satıyordu ayaklarını sürüyerek. aldım bir çeyrek bilet. o da Bahçekapı biletiymiş, güldüm kendi kendime, İstanbul'da alma, şans diye yoldan al, o da İstanbul bileti olsun. son rakamı 2. her yılbaşı çekilişinden önce olduğu gibi, "büyük ikramiye şu kadarmış", "peeeh ne para yahu", "insan çıldırır o kadar parayla", "yok canım hiç de çıldırmam bi güzel yerim doğrusu" konulu sohbetlerden epey yaptıydık akraba arasında. hadi bakalım.

sonuçta, bir bayram daha geçti, yarın iş var. üstelik güdük değil tam bir hafta. hem de yılbaşından önceki son hafta. bu haftaların acayip bir dinamiği vardır. herkese kolaylıklar diliyorum, sevgiler.

Rehavi'ye not: gördüm mimini, en yakın zamanda yazacağımdır.