Hayatımın en büyük değişikliği işte bu resmini gördüğünüz, Yaren. Dün itibariyle 3 aydır bir kediyle aynı evi paylaşıyoruz. Daha önce hiç kedisi olmamış, bir kediyle "aman da bıcıbıcı ne şekersin sen" den öte bir muhabbeti olmayan bendeniz için gerçekten çok farklı bir deneyim. Bakın bir kedimiz var demiyorum, çünkü biz onun olduk. İki aylıktı geldiğinde, şimdi beş aylık. Evdeki bütün kutular, naylon poşetler, hışırdayan gıcırdayan her şey onun. Akla hayale gelmedik ne kuytular varmış evde arkadaş, bahaneyle öğrenmiş olduk. Kadife koltuklarımı cırmıklıyormuş, ne gam, yeter ki eğlensin biraz. Her şey ona oyun, oyun oynamayı ne kadar unuttuğumu da hatırlatıyor bana yerlerde onunla sürünür altalta üstüste güreşirken. Omzuma zıplayıp da elimdeki bardaktan su içmesine, adını söylediğimde evin neresindeyse bazen koşarak bazen sallanarak gelmesine, bilgisayarda bir şeylere dalmışken alttan bacağıma vurup kaçmasına çok alıştım. Bir kuyruğum olsa sallardım deli gibi onu gördüğüm zaman, guruldayabilsem guruldardım ne zaman yanımdaysa.
5 yorum:
Sahne tozu gibim :) bulaşıcı kedi sevgisi.
evde başka bşr canın nefesi her halükarda güzeldir ki zaten :) kedileri küçükken pek sevimli bulsam da büyüdüklerinde antipatik buluyorum ya :( köpekçiyim ben. peki var mı bir köpeğim? yok :)
Çok tatlı maşallah:)) Birlikte nice upuuzuuuun yıllarınız olsun.
Ay ne tatlı ya
Yavru kediler çok oyuncu oluyor,benimki de kahve içmeye çalışır kupalardan fincanlardan, çok komikler hepsi de :)
Bu arada hoşgeldin Gülçin, çok özledim.
Gaybubetimizde çok kitap okudunsa yaz hemen :))
Bu fotoğrafta satranç mı oynuyorsunuz? Çok atak gördüm kendilerini her an şah mat diyecekmiş gibi adeta :)
Yorum Gönder