yüzyirmibeş

küt diye kafama düştü. ne oluyoruz derken bir baktım kalbim pırpır. dur yahu derken gözlerimden ışıklar çıkmaya başlamaz mı? havai fişek mi patladı kuyruklu yıldıza mı tosladım ne oldu anlamadım. o sırada aklım da izin dilekçesini dayadı burnuma, neymiş yıllardır izin yapmamışmış da, yaz geçmiş kış geçmiş, anası ağlamışmış, aman iyi, git dedim savdım. onu savmanın rahatlığı içindeyken kalbim bir daha hop etti, deli mi ne, çıkıp ağzımdan nereye gidecekse. başımı çevirdim, onu gördüm, gülerek bana bakıyordu, gözleri ışıl ışıldı, öyle güzeldi ki, içim ısındı, güldüm ben de, "iyi ki varsın" dedim ona. unutmuşum böyle gülmeyi ne zamandır. şaştım ben de, içime kurulmuş bu bayram yerinde, kaygısız zıplayarak dolaşıp tüm oyuncaklara binmek istiyorum, seninle. seni dürtüp beni şaşırtan herşeyi sana göstermek, sana bakmak, seninle gülmek istiyorum. sonra içip ağlayabiliriz de, sonra. şimdi başımın içindeki şu (b)hoşluğun tadına varayım hele.